WWE, czyli World Wrestling Entertainment. Organizacja, która wielu ludziom jako pierwsza przychodzi na myśl, kiedy pada słowo “wrestling”. Ba – niektórzy nawet nie są świadomi, że istnieje jakiś wrestling poza WWE. Nic dziwnego, biorąc pod uwagę, że do niedawna WWE było jedynym dużym graczem na rynku (i tak w zasadzie to póki co wciąż jest). Co musimy o tej organizacji wiedzieć? Jaka jest jej historia, pasy mistrzowskie, zawodnicy? Wszystkiego dowiecie się z tego artykułu.
Czym jest WWE?
WWE jest jedną z najstarszych organizacji wrestlingowych na świecie, jeśli weźmiemy pod uwagę wszystkie jej wcielenia. Przed długi czas także była i wciąż jest najbardziej rozpoznawalną organizacją tego typu.
Chociaż z roku na rok maleje oglądalność i zainteresowanie wrestlingiem, WWE wciąż uzyskuje bardzo wysokie dochody, głównie z powodu kontaktów na emitowanie swoich programów w telewizji. To, ile zarabiają gwiazdy WWE może przyprawić o zawroty głowy.
WWE tworzy dwa typy treści: tak zwane tygodniówki oraz gale PPV (Pay-Per-View), które znane mogą być chociażby miłośnikom boksu.
Tygodniówki to 2-3 godzinne cotygodniowe epizody emitowane na żywo w telewizji, których głównym zadaniem jest budowanie historii postaci i rywalizacji, które później mają swój punkt kulminacyjny podczas gali PPV. Z tego też powodu walki na tygodniówkach są zwykle krótkie i mało imponujące (chociaż są od tej reguły wyjątki), a bardziej istotne są proma (czyli dialogi i monologi wygłaszane na żywo lub nagrane wcześniej).
Gale PPV odbywają się średnio raz w miesiącu. Są one skupione przede wszystkim na walkach, które cechują się znacznie wyższym poziomem niż te, które można oglądać na tygodniówkach. Z roku na rok nazwy niektórych gal się zmieniają, ale część pozostaje ta sama.
Każdego roku ma miejsce tak zwana “Wielka Czwórka” gal PPV, czyli:
- Royal Rumble (w styczniu)
- WrestleMania (w kwietniu)
- SummerSlam (w sierpniu)
- Survivor Series (w listopadzie).
Kiedyś za każde PPV trzeba było zapłacić osobno i nie były to kwoty małe. Obecnie każde PPV można oglądać na żywo bez dodatkowych opłat, jeśli posiada się subskrypcję WWE Network, czyli swoistego Netflixa dla WWE. Znaleźć tam można nie tylko poprzednie gale PPV, ale także archiwalne odcinki tygodniówek sprzed nawet kilkudziesięciu lat, wywiady i wiele innych.
Historia WWE
Historia WWE jest długa i kręta. Trzeba też zaznaczyć, że w trakcie swojego istnienia organizacja znana dzisiaj jako World Wrestling Entertainment nosiła wiele nazw, działała na różnych obszarach i w różny sposób. Poniżej znajdziecie całą jej historię, skondensowaną tak, aby możliwie was nie zanudziła.
CWC – lata 50′ i początki 60′
Początki WWE sięgają aż do lat 50, chociaż wtedy oczywiście organizacja istniała pod zupełnie inną nazwą. Nazywała się Capitol Wrestling Corporation (CWC). Założyli ją w 1952 roku Roderick McMahon (dziadek obecnego właściciela WWE, Vince’a McMahona) i Toots Mondt.
W tamtych czasach wrestling w Ameryce funkcjonował na zasadzie tak zwanych terytoriów, czyli wydzielonych obszarów Ameryki (nie mylić ze stanami – jedno terytorium mogło się rozciągać na terenie kilku stanów), na których funkcjonowały różne organizacje wrestlingowe.
Większe organizacje, takie jak NWA (National Wrestling Alliance), miały na różnych terytoriach swoje pomniejsze organizacje. Dzięki temu mogły czerpać z nich talenty albo stworzyć wspólne wydarzenie, kiedy NWA przyjeżdżało do danego miasta. Jednym z terytoriów NWA, a konkretnie terytorium północno-wschodnim, było właśnie CWC.
W 1963 roku doszło do konfliktu między McMahonem i Mondtem a NWA. Włodarze CWC chcieli, aby cały czas mistrzem NWA był “Nature Boy” Buddy Rogers (to od niego “The Nature Boy” Rick Flair ukradł swój gimmick, a następnie pozwał WWE o kradzież jego gimmicku), z kolei NWA zdecydowało, że ma on stracić pas w walce z Lou Theszem.
Ostatecznie skończyło się to tak, że CWC przestało być organizacją terytorialną NWA i zaczęło działać “na swoim”, pod nową nazwą.
WWWF – lata 60′ i 70′
Byli założyciele CWC w 1963 roku stworzyli WWWF – World Wide Wrestling Federation. Pod koniec lat 60′ organizację opuścił Toots Mondt, a w 1971 władzę w niej przejął Vincent J. McMahon (syn Rodericka McMahona, ojciec obecnego właściciela WWE).
Okres istnienia WWWF kojarzony jest głównie z jedną rzeczą – panowaniem Bruno Sammartino jako WWWF World Heavyweight Championa. Był on mistrzem przez 2 803 dni, czyli siedem lat, osiem miesięcy i jeden dzień. Do dnia dzisiejszego jest to najdłuższe pojedyncze panowanie w historii.
W 1979 roku zdecydowano o zmianie nazwy organizacji z WWWF na WWF, czyli World Wrestling Federation.
WWF – lata 80′ i 90′
Na początku lat 80′ władzę przejął Vince K. McMahon, który rządzi WWE do dziś. Dzięki taktykom takim jak podbieranie wrestlerów rywalom czy wykupywanie ich czasu antenowego, udało mu się własnoręcznie zniszczyć system terytoriów w Stanach Zjednoczonych i stworzyć monopolistę – WWF.
Golden Era (1982 – 1993)
W latach 80′ w WWF występowali tacy zawodnicy jak Roddy Piper, Andre the Giant, Ricky Steamboat czy oczywiście Hulk Hogan. Dużą popularnością cieszyli się także Jake “the Snake” Roberts, The Ultimate Warrior i “Macho Man” Randy Savage.
W 1985 roku miała miejsce pierwsza Wrestlemania – ogromna gala wrestlingowa, która później stała się najważniejszą coroczną galą wrestlingową na świecie.
Na początku 1993 roku, rozpoczęto emisję cotygodniowego programu Monday Night Raw, która trwa do dnia dzisiejszego.
New Generation Era (1993 – 1997)
Jej nazwa nie wzięła się znikąd. Na początku 1991 roku rozgorzał skandal – wrestlerzy zostali oskarżeni o używanie sterydów, a Vince McMahon o ich rozprowadzanie. Należy pamiętać, że wtedy wrestlerzy byli traktowani jak zwykli sportowcy i nie mogli legalnie zażywać sterydów.
Cała ta sytuacja sprawiła, że stare gwiazdy musiały odejść, a na ich miejsce weszła nowa generacja – Bret Hart, Shawn Michaels, The Undertaker i inni.
The Attitude Era (1997 – 2002)
Do dzisiaj wielu fanów wspomina The Attitude Era jako najlepszą erę w historii WWE. Jednak patrząc z perspektywy czasu i nie dając się zwieść nostalgii, trzeba stwierdzić, że miała ona zarówno swoje dobre, jak i złe strony.
Dobre to wielu legendarnych zawodników, którzy wspominani będą przez całe dekady. “Stone Cold” Steve Austin, The Understaker, Kane, Triple H, Dwayne “The Rock” Johnson, Mick Foley to tylko niektórzy z nich. Nie da się ukryć, że dzisiejsze gwiazdy nie mają do nich żadnego podejścia, zwłaszcza w kwestii charyzmy.
Zła to seksizm, homofobia, rasizm i generalna głupota, jaka cechowała sporą część storyline’ów. Attitude Era jest tak miło wspominana, ponieważ tworzyła treści dla dorosłych, co same w sobie nie jest złe, ale te treści często były najniższej jakości.
W 1999 roku zadebiutowało Smackdown, które również przetrwało do dnia dzisiejszego.
W okolicach zmierzchu Attitude Ery, czyli w 2001 roku, WWF zakupiło WCW (World Championship Wrestling) i ECW (Extreme Championship Wrestling). Ta pierwsza organizacja skupiała przede wszystkim mniejszych wrestlerów, zaś ta druga – wrestlerów “hardkorowych”.
WWE – od początków 00′ do teraz
W 2002 roku WWF zmuszone było zmienić swoją nazwę na znane do dzisiaj WWE, czyli World Wrestling Entertainment. Dlaczego? Przegrało proces o prawa do tego skrótu z World Wildlife Fund, czyli innym WWF.
Od tego czasu mieliśmy cały wysyp różnych “er”, jednych lepszych, drugich gorszych, ale ogółem mówiąc finalną formę tej organizacji, czyli WWE, uważa się za wersję najgorszą.
Ruthless Agression Era (2002 – 2008)
Ruthless Agression Era była rozwodnioną wersją The Attitude Era, co nie znaczy, że nie miała świetnych momentów i wspaniałych gwiazd.
Kurt Angle, Eddie Guerrero, Rey Mysterio, Batista, Brock Lesnar, Randy Orton – tych gwiazd nie trzeba nikomu przedstawiać, zresztą wiele z nich jest aktywnych do dnia dzisiejszego.
W tamtym okresie wrestling zaczął już mocno wytracać popularność, która osiągnęła apogeum w czasach The Attitude Era. Nie pomogły skandale związane ze śmiercią Eddiego Guerrero (przedawkował narkotyki), a także samobójstwem Chrisa Benoita (wcześniej Benoit zamordował swoją żonę i syna).
PG Era (2008 – 2014)
PG odnosi się do wskaźnika PG TV, jaki w 2008 roku uzyskało WWE. Oznaczało to, że musiano odejść od krwi, przekleństw, mocniejszych wątków i innych elementów, które przez lata uwielbiali fani. Dlaczego?
W związku ze spadającą popularnością wrestlingu wśród dorosłych chciano zaatakować inny rynek – dzieci. Wrestling był jednak źle kojarzony przez rodziców, którzy nie pozwalali swoim małym dzieciom go oglądać. Rozwiązaniem miało być “ugrzecznienie” pokazywanych treści.
PG Era to jeden z najgorzej wspominanych okresów w całej historii WWE. Miała oczywiście swoje momenty, jak na przykład Summer of Punk, ale ogółem mówiąc uważa się ją za nudną i niskiej jakości.
The Reality Era (2014 – 2016)
The Reality Era to bardzo krótka era, która tak naprawdę niczego nie wniosła. Cechowała się otwartym łamaniem kayfabe (czyli wrestlingowym przełamywaniem czwartej ściany).
W tej erze bardzo naciskano na pokazanie wpływu fanów na WWE i tego, że wszystko zależy od nich. Lubicie Daniela Bryana? Proszę bardzo, macie Daniela Bryana jako podwójnego mistrza.
The New Era (2016 – obecnie)
Obecnie znajdujemy się w “The New Era”, czyli nowej erze. Erze podziału brandów na Raw i SmackDown, erze dominacji gwiazd ze sceny niezależnej, erze ogromnej popularności wrestlerek, takich jak WWE.
Nowa era ma zarówno swoje wady, jak i zalety. Jakość storyline’ów jest tragiczna, ale za to jakość wrestlerów nigdy nie była wyższa (przynajmniej pod względem technicznym – większość z nich charyzmy albo nie ma wcale, albo nie może jej pokazać).
Brandy WWE
WWE podzielone jest na kilka brandów, które warto znać. Brand to sekcja WWE działająca pod określoną nazwą, mająca przypisaną do siebie określonych zawodników. Każdy brand ma swoje własne pasy mistrzowskie i swoją unikalną szatę graficzną.
W tym momencie zaimplementowany jest tak zwany “hard brand split”, czyli w teorii różne brandy nie mogą się ze sobą mieszać. Jeśli ktoś jest zawodnikiem jednego brandu, to pojawia się jedynie na jego tygodniówkach i walczy o jego tytuły mistrzowskie. Jak jest z tym w praktyce? Bardzo różnie. Dużo zależy od pory roku.
W okolicy listopada co roku nagle zaczynają się atakijednego brandu na drugiego i rywalizacje między brandami, ponieważ zbliża się Survivor Series. Jest to gala, podczas której mierzą się ze sobą zawodnicy różnych brandów, aby wyłonić ten najlepszy.
Obecnie w WWE funkcjonuje cztery lub pięć brandów, w zależności od interpretacji. Są to:
- Raw
- Smackdown
- NXT
- NXT UK
- 205 Live (obecnie działa jako część NXT).
205 Live! jest w wyjątkowej sytuacji, ponieważ jeszcze do niedawna było całkowicie niezależnym brandem. Obecnie mówi się, że jest częścią NXT, aczkolwiek sprawa zdaje się cały czas ewoluować.
Raw
Raw, zwane także Monday Night Raw, to najdłużej istniejący program telewizyjny spośród tych emitowanych obecnie przez WWE. Jak wskazuje sama nazwa, nowy odcinek pojawia się w każdy poniedziałek (dla nas jest to 01:00 we wtorek), a obejrzeć go można na kanale USA Network.
W Polsce Raw emitowane jest na kanale Extreme Sports (z polskim komentarzem, ale można go wyłączyć), aczkolwiek nie na żywo, a z pewnym opóźnieniem.
Monday Night Raw trwa (razem z reklamami) trzy godziny. Powszechnie uważa się je za “the A show”, czyli najważniejszy z wszystkich programów WWE i ten, na który kładziony jest największy nacisk.
Do najważniejszych zawodniczek i zawodników, którzy obecnie występują na Raw należą:
- Becky Lynch
- Seth Rollins
- AJ Styles
- Brock Lesnar
- Randy Orton
- Charlotte Flair.
Smackdown
Przez długi czas uważano, że Smackdown to brzydkie kaczątko w WWE czy niechciana przyrodnia siostra Raw. Zarówno przez fanów, jak i samo WWE traktowane było jako “the B show”. Przez lata składało się w dużej części z powtórek z Raw (a emitowane było dzień później, czyli we wtorek) i miało niską oglądalność.
Kiedy w 2016 roku nastał brand split, czyli rozdzielenie Raw i Smackdown na osobne brandy, które nie mogły się ze sobą mieszać, pojawiła się nadzieja na lepszą jakość. Przez jakiś czas nawet tak było, ale potem wszystko zaczęło się znowu psuć i obecnie Smackdown rzadko kiedy jest rzeczywiście warte uważnego oglądania.
W 2019 roku Smackdown przeniosło się z USA Network na Foxa, a przy tym z wtorku na piątek. To dobra wiadomość dla fanów z Polski, którzy koniecznie chcą oglądać Smackdown na żywo. Przy tym póki co nie da się odczuć żadnej poprawy jakości, a wręcz przeciwnie.
Smackdown trwa (łącznie z reklamami) dwie godziny.
Do najważniejszych zawodniczek i zawodników, którzy obecnie występują na Smackdown należą:
- Roman Reigns
- “The Fiend” Bray Wyatt
- Daniel Bryan
- Shinsuke Nakamura
- Sasha Banks
- Bayley.
NXT
NXT miało w założeniu być dywizją przeznaczoną dla początkujących wrestlerów lub takich, którzy muszą się przystosować do stosowanego w WWE stylu.
Na początku rzeczywiście tak było, ale szybko NXT zmieniło się w coś zupełnie innego – najlepszy roster w całej organizacji, który oferuje najlepsze walki, najlepszych wrestlerów i najlepsze storyline’y.
Jedyny zarzut, jaki można podnieść w stronę NXT, to fakt, że w ostatnim czasie dywizja kobiet wygląda po prostu słabo. Jednak trzeba mieć wiarę, że w pewnym momencie ten problem zostanie naprawiony.
Przez wiele lat NXT nie było emitowane na żywo. Nagrywano kilka odcinków za jednym zamachem, a następnie były one co tydzień udostępniane na platformie streamingowej WWE Network.
Jednak obecnie, w odpowiedzi na zagrożenie ze strony AEW (jeśli nie wiesz, co to jest – wszystko, co trzeba wiedzieć o AEW opisaliśmy dla Ciebie w osobnym poście), NXT emitowane jest na żywo na USA Network w każdą środę (dla nas jest to już czwartek).
NXT obecnie trwa (łącznie z reklamami) dwie godziny.
Do najważniejszych zawodniczek i zawodników, którzy obecnie występują w NXT należą:
- Adam Cole
- Shayna Baszler
- Finn Balor (tak, Finn Balor powrócił do NXT!)
- Velveteen Dream
- Tommaso Ciampa
- Johnny Gargano
- Matt Riddle.
NXT UK
Jak można się domyślić po samej nazwie, NXT UK jest brytyjską wersją NXT. Przy tym wersją znacznie, znacznie gorszą i mniej popularną. Działa ona od 2018 roku.
Mało kto NXT UK ogląda, ponieważ tak naprawdę dywizja ta powstała tylko po to, aby zniszczyć scenę niezależnego wrestlingu w Wielkiej Brytanii. To się akurat WWE udało, bo obecnie scena ta wyglądanie dużo gorzej niż jeszcze kilka lat temu.
To nie jest tak, że w NXT UK nie ma dobrych wrestlerów i wrestlerek. Oczywiście, że są, ale nie mają okazji, żeby pokazać pełnię swoich możliwości.
Do najważniejszych zawodniczek i zawodników, którzy obecnie występują w NXT UK należą:
- WALTER
- Tyler Bate
- Pete Dunne
- Toni Storm.
205 Live
205 Live przez długi czas istniało jako część Raw, po czym otrzymało swój własny godzinny program, którego nikt nie oglądał. Do tej dywizji należeć mogli jedynie wrestlerzy, którzy ważyli mniej niż tytułowe 205 funtów, czyli około 92 kilogramy.
Często mówiło się o tej dywizji potocznie “cruiserweight division”. Cruiserweight to kategoria wagowa w boksie, której limitem jest zazwyczaj 200 funtów, czyli 90 kilogramów.
Najsmutniejsze jest to, że w 205 Live było (i wciąż jest, ponieważ w teorii dywizja wciąż istnieje) mnóstwo świetnych wrestlerów. Obecnie dywizja znajduje się w swego rodzaju limbo – nie ma już cotygodniowego programu 205 Live, ale wciąż istnieje pas mistrzowski i ma on nawet swojego posiadacza.
Do najważniejszych zawodników, którzy obecnie występują w 205 Live należą:
- Lio Rush
- Noam Dar
- Gentleman Jack Gallagher.
Pasy mistrzowskie WWE
Jak możesz się łatwo domyślić, widząc tą powalającą ilość dywizji, pasów mistrzowskich również w WWE jest od groma. Tak naprawdę liczy się jednak tylko kilka z nich, a reszta to dodatkowe atrakcje, na które rzadko kiedy zwraca się jakąś szczególną uwagę.
Warto w tym miejscu wspomnieć, że cały czas na naszej stronie znaleźć możesz aktualne listy wszystkich mistrzów Raw i Smackdown oraz NXT (a także najnowszej konkurencji WWE, czyli AEW).
Pasy mistrzowskie Raw
Obecne pasy mistrzowskie WWE Raw to:
- WWE Championship
- WWE Raw Women’s Championship
- WWE United States Championship
- WWE Raw Tag Team Championship.
WWE Championship jest najstarszym tytułem z wszystkich obecnych aktualnie WWE – jego historia sięga aż do 1963 roku. W ostatnich latach uznawany był wobec tego za najbardziej prestiżowy ze wszystkich tytułów, chociaż jak napisaliśmy powyżej, ta opinia zaczyna się zmieniać.
Pierwszym posiadaczem tego tytułu był wspomniany wcześniej Buddy Rogers, a w tamtych czasach jego nazwa brzmiała WWWF World Heavyweight Championship.
Od czasu brand splitu w 2016 roku tytuł ten przez większość czasu należał do Smackdown. Przeniesiony został na Raw po tym, jak będący w tamtym momencie mistrzem Brock Lesnar zdecydował się odejść ze Smackdown.
WWE Raw Women’s Championship również jest bardzo młodym tytułem, który powstał w wyniku brand splitu w 2016 roku. Wcześniej istniało (bardzo krótko, bowiem jedynie kilka miesięcy) wspólne dla obu dywizji WWE Women’s Championship, które zastąpiło podczas Wrestlemanii w 2016 roku archaiczne Divas’ Championship.
Niektórzy twierdzą, że swoją niesamowitą końcówką 2018 i początkiem 2019 roku Becky Lynch uczyniła ten tytuł najważniejszym i najbardziej prestiżowym w całej organizacji, nawet bardziej prestiżowym, niż którykolwiek z męskich tytułów głównych. Znalazło to odzwierciedlenie chociażby w naszym rankingu mistrzów WWE od najgorszego do najlepszego.
Pierwszą Raw Women’s Champion była Charlotte Flair.
WWE United States Championship to tytuł z najdłuższą historią spośród wszystkich obecnych na Raw tytułów, bowiem powstał w 1975 roku. Nie jest to jednak tytuł główny, a tytuł drugorzędny, przeznaczony dla wrestlerów ulokowanych w okolicy środka łańcucha pokarmowego w WWE.
Z początku był to tytuł należący do wspomnianego wcześniej National Wrestling Alliance (NWA), a WWE uzyskało do niego prawa dopiero w 2001 roku. Pierwszym United States Championem był Harley Race.
WWE Raw Tag Team Championship to również tytuł, który podzielił się na pół w wyniku brand splitu. Ze wszystkich tytułów z Raw, to właśnie ten tytuł można uznać za najmniej prestiżowy.
WWE nie przykłada dużej wagi do wrestlingu tag-team, więc często storyline’y i walki są co najwyżej średniej jakości, a walki o ten tytuł na różnych PPV z reguły rozgrywają się w kick-offie (czyli przed faktycznym rozpoczęciem danej gali).
Pierwszymi Raw Tag Team Championami było The New Day. W momencie brand splitu byli oni WWE Tag Team Championami, więc nie musieli o nowy tytuł walczyć, a po prostu zmienił on nazwę.
Pasy mistrzowskie Smackdown
Obecne pasy mistrzowskie WWE Smackdown to:
- WWE Universal Championship
- WWE Smackdown Women’s Championship
- WWE Intercontinental Championship
- WWE Smackdown Tag Team Championship.
WWE Universal Championship zostało wprowadzone w 2016 roku, kiedy miał miejsce wcześniej wspomniany hard brand split i musiano stworzyć drugi główny tytuł mistrzowski, aby każda dywizja miała po jednym. Universal Championship było tytułem należącym do Raw, na co wskazuje już sam kolor pasa. Jednak w 2019 roku został przeniesiony na Smackdown.
Pierwszym mistrzem został ogłoszony Finn Balor, który wygrał walkę o ten tytuł z Sethem Rollinsem na SummerSlamie 2016. Niestety, w trakcie tej walki Balor uszkodził sobie ramię (podczas ruchu Buckle Bomb, którym Seth Rollins kilka lat wcześniej zakończył karierę Stinga). W związku z tym niecałe 24 godziny później na Raw musiał zrzec się tytułu z racji kontuzji.
Co cechuje ten tytuł? Bardzo brzydki design i generalne poczucie wśród fanów, że jest on niewiele warty. Nie pomaga fakt, że w ciągu ostatnich kilku lat przez długi czas był on “zakładnikiem” Brocka Lesnara, który po jego wygraniu zawsze pojawiał się jedynie co kilka miesięcy.
WWE Smackdown Women’s Championship, czyli kobiecy tytuł mistrzowski na Smackdown, nigdy nie cieszył się tak dużym prestiżem, jak jego odpowiednik z Raw. Prawdopodobnie dlatego, że dużo więcej uwagi scenarzyści poświęcają storyline’om z Raw, zresztą tam też przypisane jest większość najlepszych wrestlerek.
Pierwszą Smackdown Women’s Champion była Becky Lynch.
WWE Intercontinental Championship to odpowiednik United States Championship dla Smackdown. To również jeden z najstarszych tytułów w WWE – jego historia sięga 1979 roku. Nie uznaje się go obecnie za bardzo prestiżowego, ale dużo w tym względzie zależy od tego, kto jest w danym momencie mistrzem.
Wielu uważa ten tytuł za jeden z najładniejszych, jeśli nie najładniejszy tytuł w WWE.
Pierwszym Intercontinental Championem był Pat Patterson.
WWE Smackdown Tag Team Championship miało okresy swojej świetności, ale przez większość czasu jest równie ignorowane, zarówno przez fanów, jak i przez same WWE, jak Raw Tag Team Championship.
Pierwszymi Smackdown Tag Team Championami byli Heath Slater i Rhyno.
Pasy mistrzowskie NXT
Obecne pasy mistrzowskie WWE NXT to:
- NXT Championship
- NXT Women’s Championship
- NXT North American Championship
- NXT Tag Team Championship.
NXT Championship istnieje od 2012 roku. Bardzo wielu byłych posiadaczy tego pasa osiągnęło później spory sukces w innych dywizjach, między innymi Kevin Owens, Big E (wtedy znany jeszcze jako Big E Langston), Finn Balor czy Shinsuke Nakamura.
Pierwszym NXT Championem był Seth Rollins.
NXT Women’s Championship powstało w 2013 roku. Do byłych posiadaczek tego tytułu należą chociażby takie gwiazdy jak Charlotte Flair, Bayley, Sasha Banks czy Asuka. Dotychczas jedynie raz w historii zdarzyło się, aby jedna wrestlerka zdobyła go więcej niż raz – jest nią Shayna Baszler.
Pierwszą NXT Women’s Champion była Paige.
NXT North American Championship jest najmłodszym pasem mistrzowskim w NXT. Jest to pas drugorzędny, tak jak i wcześniej wymienione United States Championship i Intercontinental Championship. Wprowadzono go w 2018 roku.
Pierwszym NXT North American Championem był Adam Cole.
NXT Tag Team Championship jest tag-teamowym pasem mistrzowskim istniejącym od 2013 roku. W przeciwieństwie do pasów tag-teamowych z innych brandów, w NXT jest to pas bardzo prestiżowy.
Pierwszymi NXT Tag Team Champions byli British Ambition (Adrian Neville i Oliver Grey).
Pasy mistrzowskie NXT UK
Obecne pasy mistrzowskie WWE NXT UK to:
- WWE United Kingdom Championship
- NXT UK Women’s Championship
- NXT UK Tag Team Championship.
WWE United Kingdom Championship powstało na długo, zanim jeszcze w ogóle założono NXT UK. Dlatego też nie nosi on nazwy NXT UK Championship, a właśnie WWE United Kingdom Championship.
Sam pas został zaprezentowany w grudniu 2016 roku, a na początku stycznia 2017 ukoronowany został pierwszy mistrz. Wyłoniono go poprzez turniej, w którym brało udział wielu bardzo popularnych brytyjskich wrestlerów.
Pierwszym WWE United Kingdom Championem był Tyler Bate.
NXT UK Women’s Championship to tytuł znacznie mniej prestiżowy niż inne kobiece tytuły w WWE. Jest również tytułem bardzo młodym, bowiem powstał w 2018 roku, wraz z rozpoczęciem NXT UK.
Pierwszą NXT UK Women’s Champion była Rhea Ripley.
NXT UK Tag Team Championship zostało stworzone w czerwcu 2018 roku, ale pierwsi mistrzowie zostali ukoronowani dopiero na początku 2019 roku.
Pierwszymi NXT UK Tag Team Championami byli James Drake i Zack Gibson.
Pasy mistrzowskie wspólne dla wszystkich brandów
Pasy mistrzowskie WWE wspólne dla wszystkich dywizji to:
- WWE Women’s Tag Team Championship
- WWE 24/7 Championship.
WWE Women’s Tag Team Championship ogłoszone zostało w grudniu 2018 roku. Jest to kobiecy tytuł tag-teamowy, który broniony jest we wszystkich dywizjach. Jego stworzenie można przypisać Sashy Banks i Bayley, które przyznały, że to one namówiły Vince’a McMahona do podjęcia takiej decyzji.
Pierwszymi Women’s Tag Team Champion były Sasha Banks i Bayley, czyli Boss “n” Hug Connection.
WWE 24/7 Championship powstało w 2019 roku, rzekomo na prośbę USA Network. Miało za zadanie poprawić oglądalność Raw i Smackdown. Jest to tytuł podobny do istniejącego niegdyś Hardcore Championship – może być broniony nie tylko w każdej dywizji, ale także o dowolnej godzinie i w dowolnym miejscu, o ile obecny jest sędzia.
Pierwszym 24/7 Championem był Titus O’Neil.